Μια τρελή κούρσα με ένα από τα ελάχιστα μέσα αστικής μεταφοράς που μας έμεινε, όπως είναι τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ, με θύμωσε… Για πολλά πράγματα. Για την κατάσταση της Θεσσαλονίκης, της πόλης μας, αλλά και τη γενικότερη νοοτροπία μας.
Βράδυ Τετάρτης, στις 22.00 σαν κοινή… θνητή και γώ, επιβιβάστηκα σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ (με διαδρομή από το κέντρο προς ανατολικά). Ανέβηκα στη στάση του Λευκού Πύργου με σκοπό να γυρίσω προς τα Ανατολικά.
Όταν επιβιβαστήκαμε το λεωφορείο ήταν σχετικά άδειο, οι λίγοι επιβάτες, οι περισσότεροι ήταν καθιστοί και υπήρχε χώρος για όλους. Μόλις όμως ξεκινήσαμε, το όχημα επιδόθηκε σε μια τρελή κούρσα, στην οποία με μεγάλη δυσκολία μπορούσες να σταθείς όρθιος, καθώς ο δρόμος δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση. Στα φανάρια στην περιοχή της Δελφών,(στην οποία ο δρόμος είναι στενός και μιας λωρίδας μόνο), «εμείς» τρέχαμε μαζί με το… ράλι του λεωφορείου με μεγάλη άνεση ενώ τα φρεναρίσματα ήταν συνεχόμενα και απότομα.
Οι ειδικές λαβές από τις οποίες έπρεπε να κρατηθούμε δεν ήταν σταθερές και πολλές φορές πήγαμε να πέσουμε, ακόμη και όταν είμασταν καθιστοί. Μια κυρία δίπλα μου έκανε την διαπίστωση πως από τότε που τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ έγιναν αυτόματα όλες οι διαδρομές είναι κάπως έτσι. Κάτι σαν… ράλι. Αγανακτισμένη άρχισα να σκέφτομαι ποιος μπορεί να φταίει για όλα αυτά. Είναι τα συγκεκριμένα λεωφορεία, ο οδηγός είχε απλώς μια κακή μέρα ή είναι θέμα γενικότερης νοοτροπίας και αντιμετώπισης απέναντι στα πράγματα; Ζητούνται απαντήσεις και κυρίως υπευθύνοτητα…
Παρ ‘όλα αυτά σε μια πόλη όπως η Θεσσαλονίκη είναι αυτονόητη απαίτηση να μπορούμε έστω να κυκλοφορούμε με αξιοπρέπεια με το μοναδικό μέσο μαζικής συγκοινωνίας που διαθέτουμε, όσοι δεν έχουμε την πολυτέλεια να κυκλοφορούμε με δικό μας όχημα ή τα χρήματα για κάποιο ταξί. Δυστυχώς όμως η κατάσταση δεν είναι έτσι, οι υπηρεσίες από τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ τις περισσότερες φορές κρίνονται ανεπαρκείς, τόσο στην άμεση εξυπηρέτηση όσο και στην ποιότητα τους. Είναι πολλές οι φορές μάλιστα που ακούσαμε για τραυματισμό μέσα σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ, είτε από την υπερβολική ταχύτητα και απροσεξία του οδηγού είτε από ελλειπή συντήρηση του λεωφορείου.
Αρνούμαι να επιβιβαστώ σε ένα όχημα που θα με μεταφέρει με τέτοιο τρόπο, αρνούμαι να βάλω σε κίνδυνο τη σωματική μου ακεραιότητα. Δεν είμαι σίγουρη αν το συνολικό φταίξιμο είναι μόνο του οδηγού ή οι συνθήκες εργασίας των οδηγών του ΟΑΣΘ τους έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση. Αλλά θεωρώ υποχρέωση του καθένα να προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορεί. Να κάνει την ζωή όλων μας καλύτερη…
